She is the quintessential sunshine girl, he’ s the lovable class clown. But storm clouds are rolling in, and this Tommen boy is about to get serious.
Tommen’s cheeky lad, Gerard ‘Gibsie’ Gibson, is a comedian at heart, but underneath his happy-go-lucky-nature lurks a broken boy, tortured by the events of his past. Using humour to cope with his demons, Gibsie hides everything from the world. Only one person knows who truly is on the inside. His friend’s little sister. His Claire-Bear.
Enveloped in sunshine, Claire Biggs has spent her whole life adoring the boy across the street. Her brothers’s friend. Seeing a side to Gerard that no one else sees, Claire is determined to tame her wild-at-heart childhood best friend. But when the unexpected occurs and lines are crossed, will Gibsie and Claire’s friendship survive? Will it blossom into something more, or will they lose themselves in the riptide?
Taming 7 recensie
Ik was zo enthousiast en hooked met de eerste twee delen van the Boys of Tommen, Binding 13 en Keeping 13. Ook al hadden beide delen 700 pagina’s had ik beide delen binnen een week uitgelezen. Ik weet dat ik eigenlijk Redeeming 6 en Saving 6 eerst moet lezen om de juiste volgorde aan te houden, maar ik was zo nieuwsgierig naar het verhaal van Claire en Gibsie dat ik die twee delen eerst heb overgeslagen, van TikTok had ik begrepen dat dit wel kon. Met veel nieuwsgierigheid begon ik aan Taming 7.
Wat vond ik ervan?
Waar ik echt helemaal hooked was bij Binding 13 en Keeping 13, had ik bij dit boek juist best wel moeite om in het verhaal te komen. Het pakte me gewoon niet meteen, en ik vond het allemaal wat kinderachtig overkomen. Vooral in het begin en het midden had ik het gevoel dat er weinig écht gebeurde. Ik bleef wel doorlezen, maar het voelde soms meer als een aaneenschakeling van kleine scènes dan als een verhaal dat echt vooruitging. Het miste voor mij die intensiteit en spanning die ik zo sterk vond in de eerdere boeken.
Wat ik wél leuk vond, was om meer te leren over Claire en Gibsie. Hun achtergrondverhaal en hoe hun band zich vanaf jonge leeftijd heeft ontwikkeld, vond ik oprecht interessant. Je merkt dat er veel geschiedenis tussen hen zit, en dat gaf wel wat diepgang aan het verhaal. Toch bleef het een beetje oppervlakkig tot aan het einde.
En toen… kwam dat laatste stuk. Wauw. Toen Gibsies trauma naar boven kwam, werd ik ineens wél helemaal gegrepen. Het was zó heftig en emotioneel, ik heb echt tranen met tuiten gehuild toen duidelijk werd wat hij allemaal heeft meegemaakt. Chloe Walsh weet zulke zware thema’s echt op een prachtige en gevoelige manier neer te zetten. Dat stuk was zó sterk geschreven dat het boek me op het laatste moment alsnog raakte.
Eigenlijk vond ik het jammer dat dat moment pas zo laat kwam. Als dat eerder in het verhaal was gebeurd, hadden we misschien ook meer kunnen zien van Gibsies helingsproces – wat volgens mij super interessant zou zijn geweest. Het voelde nu een beetje alsof we alleen de klap kregen, maar niet de opbouw daarna.
Ik hoop stiekem dat er nog een vervolg komt over Gibsie en Claire. Er zit nog zoveel potentie in hun verhaal en ik zou echt graag willen zien hoe het verdergaat. Al met al vond ik het einde dus echt heel krachtig, maar het begin en midden waren voor mij te traag en te kinderachtig om me helemaal mee te slepen, zoals bij de vorige boeken wel het geval was.
Ik geef dit boek drie sterren omdat ik het begin wat saai en kinderlijk vond, maar het einde mij echt helemaal in zijn greep.
Auteur: Chloe Walsh
Uitgeverij: Piatkus
Genre: Literatuur & Romance
Gepubliceerd in: 16 april 2024
Bladzijdes: 576
Boekenwurm Suus 