
Tot diep in de twintigste eeuw was het realiteit in Nederland: kinderen, ouderen en mensen met een beperking werden geveild aan de laagste bieder. Een vergeten praktijk waar schrijver Menno Lanting op stuitte tijdens zijn zoektocht naar het levensverhaal van zijn overgrootmoeder. In de bestedeling reconstrueer hij voor het eerst deze schrijnende geschiedenis van uitbesteding waarbij kwetsbare mensen als handelswaar werden behandeld. Aan de hand van archieven, persoonlijke verhalen en historische documenten laat Lanting zien hoe dit systeem werkte – en wat het betekende voor honderdduizenden levens. Hoewel bestedelingen officieel recht hadden op zorg en opvoeding, was de werkelijkheid vaak hard en onmenselijk. De bestedeling is een onthullend en aangrijpend boek over armoede, overlevingsdrang en vergeten levens. Het werpt een nieuw licht op een pijnlijk en onbekend hoofdstuk in onze geschiedenis.
Recensie de bestedeling
Toen ik werd benaderd of ik misschien dit boek wel zou willen lezen, twijfelde ik enorm. Het was niet het standaard boek wat ik normaal gesproken las. Maar ik kan mij nog herinneren dat ik geschiedenis een van de allerleukste vakken vond op school, en ik was er zelfs goed in. Dus ondanks dat dit boek buiten mijn genres viel, was ik toch wel heel nieuwsgierig. Vol enthousiasme begon ik aan het boek om daarna een nieuwe liefde te ontdekken…
Wat vond ik ervan?
Ik was heel erg bang dat het boek een verhaal zou worden wat meer op een onderzoek leek dan echt een verhaal, maar echt niets was minder waar! Vanaf de allereerste bladzijde wist Menno Lanting mijn aandacht te trekken en ook te behouden. De inleiding was dan ook echt ontzettend goed geschreven waardoor ik snel de rest van het verhaal wilde gaan lezen.

Wat ik vooral zo goed vond aan dit boek is hoe de schrijver de geschiedenis echt tot leven brengt. Ik ben altijd al wel een geschiedenisliefhebber geweest, maar sommige boeken konden mijn aandacht er echt niet bij houden en bij Menno Lanting had ik dat probleem echt geen een keer. Hij heeft zelfs mijn liefde voor geschiedenis weer aangewakkerd. Lanting schrijft op een manier dat heel beeldend maar toegankelijk is. Ik kon de plekken, de mensen en de sfeer gewoon voor mij zien. Het was alsof ik terug in de tijd was gereisd en dat maakte het heel boeiend. Het verhaal zelf is ook goed opgebouwd. Het zit vol met details, maar het wordt niet te langdradig. Je kan merken dat de schrijver echt veel onderzoek heeft gedaan, maar hij schrijft dat op zo’n leuke manier dat het niet storend is. Het zorgt juist voor een bepaalde diepgang. Zijn schrijfstijl leest bovendien heel fijn weg.
Het enige wat ik soms lastig vond is dat het me af en toe een beetje duizelde van alle namen en jaartallen. Soms moest ik echt even terugbladeren om te weten wie of wat er ook alweer bedoeld werd. Maar dat kleine minpuntje weegt absoluut niet op tegen de rest van het boek.
Ik geef dit verhaal 4 sterren omdat het verhaal mij echt wist te raken en mijn liefde voor geschiedenis weer heeft aangewakkerd.

Auteur: Menno Lanting
Uitgeverij: S2 uitgevers
Genre: Geschiedenis
gepubliceerd: 8 september 2025

Nou, nu moet je misschien ook maar eens Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen lezen. Dat is zo beeldend en boeiend geschreven dat er zelfs een musical over gemaakt is.
En die liefde voor geschiedenis….
LikeLike