Het bos waarin de negentienjarige Feyre woont is in de lange wintermaanden een koude, sombere plek. Haar overlevingskansen en die van haar familie berusten op haar vermogen om te jagen. Wanneer ze een hert ziet dat opgejaagd wordt door een wolf kan ze de verleiding niet weerstaan om te vechten voor de prooi. Maar om te winnen moet ze de wolf doden en daarop staat een prijs. Niet veel later verschijnt er een beestachtig wezen om vergelding op te eisen. Wanneer ze naar het gevreesde feeënrijk Prythian wordt gesleept, ontdekt Feyre dat haar ontvoerder geen beest is, maar Tamlin – een van de dodelijkste, onsterfelijke magische wezens ooit gekend. Terwijl ze op zijn landgoed verblijft, veranderen haar ijzige vijandige gevoelens voor Tamlin in een vurige passie die elke leugen en waarschuwing over de mooie, gevaarlijke wereld van de Elfiden in rook doet opgaan. Maar een oude, kwaadaardige schaduw groeit over het land, en Feyre moet een manier vinden om het te stoppen of Tamlin en zijn wereld zullen voor eeuwig verdoemd zijn.
Hof van Doors en Rozen review

Toen ik begon met dit boek te lezen wist ik niet goed wat ik ervan moest verwachten. Ik heb daarom ook heel lang getwijfeld of ik het boek überhaupt wel moest kopen, ik was erg bang dat dit een beauty and the beast verhaald werd. Maar op mijn verjaardag gaf een vriendin van mij toch dit boek en wat ben ik blij dat zij dit heeft gedaan want wauw, wat een fantastisch boek is dit.

Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik moeite had met het begin van het boek. Er waren

zoveel verschillende personages, onbekende landen en magische wezens, maar toen ik er eenmaal in zat en alles helemaal begreep. Liet ik mij helemaal meesleuren naar een andere wereld. Het liefst wou ik het boek in één keer verslinden.

Het begint dus allemaal met een nog maar 19 jarige meisje genaamd Feyre, die in de koude wintermaanden samen met haar familie probeert te overleven. In deze koude maanden gaat Feyre vaak op pad om te jagen, op een avond terwijl Feyre achter een hert aan zit komt zij een ‘wolf’ tegen… ze vermoed dat dit een Elfide wolf is dus probeert ze hem te doden met een pijl van Essenhout. wonder boven wonder vecht de wolf niet terug en Feyre wint het ‘gevecht’ maar dan komen pas de consequenties…

Okay laat mij voordat ik verder ga eerst eerst uitleggen wat een Elfide is.

Een Elfide is een machtig magisch wezen die woont in het gevreesde feeënrijk. Het mensenrijk en het feeënrijk wordt met een magische muur gescheiden. De meeste mensen zijn ook als de doods voor de Elfiden, omdat zij in tegenstelling tot de mens magische krachten hebben. Naast die ‘vreselijke’ magie werd de mens vijf eeuwen geleden gebruikt als slaaf van de Elfiden.

Wat vond ik ervan?

Wat ik erg leuk vond aan het boek is dat je echt het gevoel hebt dat je door de ogen van Feyre kijkt. Alles is zo in details vertelt dat je totaal geen moeite hebt om het feeënrijk voor je geest te halen. Maar je krijgt ook het gevoel dat je een band begint op te bouwen met Feyre, elke stap die zij zet en elke gedachte die ze heeft wordt uitgebreid vertelt. Zo weet je op het eind precies wie Feyre is, en heb je het gevoel dat je er een nieuwe vriendin bij hebt.

Wat vond ik minder?

Ondanks dat het boek heel veel onverwachte wendingen had vond ik het middenstuk een beetje saai. Je leerde het feeënrijk en de Elfiden wel erg goed kennen, maar er gebeurde vond ik te weinig. Dit heeft Sarah J. Maas echter weer helemaal goed gemaakt met het bloedstollende einde.

De personages

Ik vond het mooi om te zien hoe je de personages steeds beter leerde kennen. Zo zag je Feyre van een overlever naar een vechter groeien die vocht voor de mensen om wie zij gaf. Bij Tamlin was ik aardig sceptisch, een sterke Edelheer die perse een mensenleven op zijn hof wilt hebben? Iets zat mij daar niet lekker, maar uiteindelijk heeft hij ook mijn hart weten te veroveren met zijn heerlijke charmes. En dan heb je natuurlijk Lucien nog, de rechter hand van Tamlin de Edelheer. Lucien heeft mij meerdere keren goed aan het lachen gemaakt, en ook al gedraagt hij zich als een …. hij heeft echt een hart van goud.

Conclusie

Het was een super leuk boek. Wel een beauty and the beast verhaal in een ander jasje maar dat gaf helemaal niks. Sarah J. Maas heeft het zo uniek geschreven dat ik mij daar niet eens aan kon ergeren.

Ik ben dan ook zeer benieuwd naar het tweede boek, Hof van mist en woede want de flap verraad bijna niks en toch is het een boek van 608 pagina’s… Ik ga dus snel beginnen en hoop dat ik er snel een review over kan schrijven.

---

Auteur: Sarah J. Maas

Gepubliceerd: Februari 2016

Uitgeverij: Van Goor

Taal: Nederlands en Engels

Rating:

Ik geef het boek vier hartjes omdat desondanks het geweldige einde, het middenstuk toch jammer blijf vinden.