Ooit leefden er in Orïsha mensen met magische krachten. Tot een wrede koning besloot om de maji, een minderheid met donkerhuid en zilverwitte haren, te vervolgen. Zélie kan zich de nacht dat ze toe moest kijken hoe de handlangers van de koning haar moeder ophingen nog levendig herinneren. Sindsdien is de magie een doodzonde en een donkere huid iets om op neer te kijken.

Tien jaar later krijgt Zélie de kans om de magie terug te brengen naar Orïsha. Met de hulp van een prinses op de vlucht, moet ze uit handen zien te blijven van Inan, de kroonprins, die vastbesloten is de magie nu voorgoed uit te bannen.

Gevaar ligt overal op de loer in Orïsha, maar het grootste gevaar schuilt misschien nog wel in haar groeiende gevoelens voor de vijand.

Bloed en beenderen recensie

Toen ik op een nacht bij de familie van mijn vriend moest logeren, zag ik dit boek bij hun in de boekenkast staan. En hoewel het 1 uur nachts was, begon ik vol enthousiasme over het boek te praten. Ik vroeg de eigenaresse van het boek wat ze er van vond, en ik vertelde haar dat ik het boek nog steeds een keer wilt kopen. Toen ik dat zei reageerde de eigenaresse gelijk met ‘oh maar je mag hem wel lenen hoor’. En hoewel ik liever mijn boeken zelf koop zodat ze mooi in mijn boekenkast staan, kon ik dit aanbod toch echt niet afslaan. Eenmaal thuis heb ik dit boek nog lang laten liggen. Ik was heel erg bang dat het boek niet aan mijn verwachting voldeed. Tot vorige week, toen ik besloot dat het nu toch echt zo ver was om het boek te gaan lezen….

Wat vond ik ervan? 

Wat was dit een heerlijk boek vol met magie, avontuur, liefde en vriendschap. Dat ze wordt vergeleken met J.K. Rowling vind ik eigenlijk een beetje raar. Beide hebben zo’n verschillende schrijfstijl en dat maakt beide juist heel uniek. Het boek was af en toe wel een beetje vergelijkbaar met Harry Potter, maar meer ook niet. En juist omdat het boek een heel klein beetje vergelijkbaar was, maakte dit het boek ook zo leuk.

In het begin was ik erg bang dat het meer een liefdesverhaal zou worden dan een avonturen/fantasy verhaal. Gelukkig was dat niet het geval. Het boek zette mij daarnaast heel erg aan het denken. Want hoe de personages in het boek worden gediscrimineerd om hun donkere huid en witte haren, gebeurd natuurlijk ook in het echte wereld. Als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt, kan je je door dit boek toch heel goed inbeelden hoe afschuwelijk dat zal zijn.

Naast dat dit boek je aan het denken zet, is het ook gewoon een heerlijk boek om in weg te dromen. Doordat de hoofdpersonages een reis door het hele land moeten maken, kom je steeds in verschillende omgevingen terecht. Deze omgevingen zijn super goed beschreven door de schrijfster, waardoor je zonder enige moeite de mooie omgevingen voor je geest kan halen. Daarnaast  was het erg fijn dat je vanuit drie verschillende personages kon lezen.

Wat vond ik minder?

Dit soort boeken noem ik altijd Indiana Jones boeken. Het zijn heerlijke avontuurlijke boeken, maar soms ook heel langdradig. Zo gaat er natuurlijk altijd wat fout en dat is helaas heel voorspelbaar. Daarnaast vond ik het boek in het begin heel verwarrend. Er stonden veel woorden in waar ik nog nooit van gehoord  had, en ik begreep niet zo goed waar de personages op in het begin nou waren. Hierdoor had ik veel moeite om in het boek te komen.

Personages

Zélie vond ik zo’n prachtig persoonlijkheid hebben. Hoewel ze nog maar 17 is en het hoognodige al heeft mee moeten maken, staat ze toch met volle kracht in het leven. Ook haar strijdlust blijkt niet te doven te zijn.

Tzain de broer van Zélie mocht wat mij betreft nog meer in het verhaal voor komen. Hij was een lieve en bezorgde jongen die net als Zélie al het hoognodige heeft meegemaakt.

Amari heb je echt zien groeien, ze begon als een verlegen, bang prinsesje maar na mate het boek vordert, staat ze daar toch als een echte krijger.

Inan vond ik maar een arrogante prinsje. Maar ook bij hem zag je groei na mate het boek vorderde. Dit was erg interessant om te lezen.

Het slot

Ik vond het slot een beetje voorspelbaar en dat is erg jammer. Wat wel weer erg leuk is, is dat het boek een open einde heeft, wat dus betekent dat er meer boeken aan zitten te komen!

---

Auteur: Tomi Adeymi

Uitgeverij: HarperCollins

Gepubliceerd in: maart 2018

Taal: Nederlands

Bladzijdes: 479

Rating: 

Ik geef dit boek 3 hartjes omdat het begin mij niet gelijk te pakken had en het hier en daar voorspelbaar was, voor de rest vond ik het een fantastisch verhaal.