Het enige wat Chloe Saunders wil is een normaal leven met haar vrienden. De spoken die ze opeens overal ziet, gooien echter roet in het eten. Wanneer ze op school een paniekaanval krijgt, belandt ze in in Lyle House, een instituut voor kinderen met gedragsproblemen. De diagnose is schizofrenie. Volkomen overweldigd gaat Chloe akkoord met de behandeling. In eerste instantie lijkt er niets vreemds te zijn aan Lyle House, maar als ze de andere bewoners wat beter leert kennen – de charmante Simon en zijn duistere, zwijgzame broer Derek, de verwende Tori en Rae, die ‘iets heeft met vuur’ – slaat bij Chloe de twijfel toe. Geen van hen heeft doorsnee gedragsproblemen. En algauw blijkt Lyle House zeker geen doorsnee instituut. 

Bezwering recensie

Na een super drukke periode van school had ik eindelijk weer eens tijd om te gaan lezen. Ik wist echter niet zo goed waar ik zin in had. Sinds mijn verjaardag is mijn TBR-stapel overweldigend groot geworden. Terwijl ik mijn boekenkast afspeurde viel mijn oog op het boek Bezweringen. Ik had deze recent gekocht doordat ik perrongeluk hoofdstuk één van deel twee al had gelezen… Hoofdstuk één van deel twee vond ik erg leuk dus ik waagde mij een poging aan deel één….

Wat vond ik leuk? 

Ik weet gewoon niet wat ik nou van dit boek moet vinden. Het ene moment ga ik helemaal op in het boek en het andere moment irriteert me iets vreselijks aan het verhaal. Het begin van het verhaal vond ik in elk geval ontzettend pakkend en zelfs een beetje eng. Hierdoor ben je erg benieuwd waar het verhaal heen zal gaan en of het zo spannend zal blijven. De opbouw van het verhaal is erg fijn. Het verhaal begint met een 6 jarige Chloe en wordt uiteindelijk verder verteld vanuit de 15 jarige Chloe. Wat ik erg bijzonder vond was dat Chloe alles in filmperspectief probeerde te zetten. Zo krijg je ineens een hele andere kijk op de wereld. ‘door de gang als een filmset te beschouwen kwam ik weer een beetje tot rust. Ik stelde me voor hoe het shot eruit zou zien…’ – p. 19 

Het verhaal zelf leest als een speer weg en je kan de omgeving en de personages goed inbeelden. Wat ik ook fijn vond is dat je niet al een te goede concentratie nodig had om het boek goed te kunnen volgen. Wel was ik benieuwd waar het boek uiteindelijk heen zou gaan, maar dat hield het juist spannend. Ondanks dat het een beetje een cliché onderwerp is, was het verhaal juist helemaal niet cliché en dat vond ik erg verrassend.

Wat vond ik minder? 

Ik kan mijn vinger er niet goed opleggen maar iets aan dit boek stond mij zo nu en dan vreselijk tegen. Misschien was het wel Chloe waarvan ik niet echt op de hoogte werd gesteld, of omdat het soms een beetje kinderachtig was. Het ging vaak ook van de hak op de tak. Oh ik ben schizofreen? Prima, ik ga weer verder met mijn leven.

Personages

Zoals hierboven al aangegeven kreeg ik weinig hoogte vanuit Chloe. Hoewel je het verhaal vanuit haar leest weet je nou niet zo goed wat er in haar omgaat. Daarnaast vond ik haar soms erg kinderachtig.

Derek was de typische badboy maar dan lelijk. Zijn gezicht zat onder de pukkels en hij had een raar gevormd gezicht. Toch kon ik mij Derek niet inbeelden als een lelijke jongen. Ik vond Derek een boosaardige jongen die alles voor zijn broertje Simon over had.

Simon was een heerlijk nuchter persoon die je altijd vrolijk wist te maken. Zodra hij voorkwam in het boek was de sfeer 10 x beter en gezelliger.

Rae vond ik maar een raar meisje die graag bij een groep wilde horen. En Tori die was mij toch een partij arrogant en vervelend.

Het slot

Het einde vond ik het sterkst van dit verhaal. Het zat vol actie, spanning en verrassingen. Desondanks ik niet goed weet wat mij tegenstond aan dit verhaal, ben ik erg benieuwd naar deel 2 ontwaken.

 

---

Auteur: Kelley Armstrong

Uitgeverij: Moon

Gepubliceerd in: maart 2015

Genre: YA/Fantasy

Taal: Nederlands

Bladzijdes: 320

Rating:

Ik geef dit boek 3 hartjes omdat ik het een spannend en leuk verhaal vond maar er tegelijkertijd mij iets tegenstond aan dit verhaal waar ik mijn vinger niet helemaal op kan leggen.