Dawn Edwards weet één ding zeker: happy endings bestaan alleen in films. Sinds ze haar ex op heterdaad betrapte met een ander heeft ze mannen afgezworen en concentreert ze zich op haar studie en het najagen van haar dromen. Verder is in haar leven nergens ruimte voor. En al helemaal niet voor vrouwenverslinder Spencer Cosgrove, hoe creatief zijn versierpogingen ook zijn. Maar dan ontdekt Dawn per toeval een heel nieuwe kant van Spencer, en realiseert ze zich dat achter zijn vrolijke masker een donker geheim schuilgaat.

Trust Again recensie

De schrijver Mona Kasten heb ik leren kennen door het boek Begin Again. Ik was echt helemaal enthousiast over dit boek en de schrijfstijl van deze schrijver. Ik had toen die tijd ontzettend veel moeite om het boek weg te leggen en heb hem – bijna – in één ruk uitgelezen. Het einde was geen open einde en dat voelde voor mij ook goed. Je kan dan ook wel mijn verbazing voorstellen toen ik ineens op mijn bookstagram het boek Trust Again voorbij zag komen. Toen ik de achterkant van de flap las, was ik helemaal enthousiast. Dit keer ging het niet over Allie maar over Dawn!! Maar of ik dit deel nou net zo leuk vond als deel één….

Wat vond ik leuk? 

Dit boek beloofde ontzettend veel drama. Dat is één ding wat zeker was. En juist daarom had ik ook zo ontzettend veel zin om dit boek te gaan lezen. Daarnaast was ik blij dat ik verder kon gaan lezen over de vriendengroep van Allie, en dit keer dus vanuit Dawn. Wat mij ontzettend aantrekt aan dit boek (of eigenlijk deze boeken) is dat het ontzettend herkenbaar is en jezelf er terug in kan vinden. Als dat niet in de hoofdlijn van het verhaal is,  dan wel in de kleine dingen die voorkomen in het verhaal. Ik kon mijzelf namelijk ontzettend terug vinden in Dawn met haar hobby schrijven. Hoe zij zich voelde als zij aan het schrijven was, zo voelde ik me precies! Of de pijn die ze in haar polsen had van een hele dag schrijven, dat heb ik dus ook altijd. Maar ook de vriendengroep die zij hebben gevormd, vind ik mijzelf in terug. Als het gebeurd dat ik mijzelf terug kan herkennen in een boek, dan heeft het boek mij echt volledig in zijn greep. 

Daarnaast was ik gewoon ontzettend blij dat er dit keer vanuit Dawn is geschreven. Door het eerste deel had ik nog ontzettend veel vragen over Dawn en je wist ook dat er iets ernstigs was gebeurd. Mona Kasten heeft dit verhaal heel mooi opgebouwd. Langzaam maar zeker leer je Dawn steeds beter kennen en leer je ook het geheim wat ze met zich mee draagt kennen. Maar naast dat geheim (en de pijn die daarbij komt kijken) zat er ook ontzettend veel humor, liefde en vriendschap in dit verhaal. Ook zat er ontzettend veel drama in het boek, en dat is nou precies iets waar ik dol op ben.

Wat vond ik minder

Ik miste soms de omschrijving van de omgeving of handelingen die zijn gedaan in dit verhaal. Soms sloeg ik letterlijk een bladzijde terug om te controleren of ik niet perrongeluk een bladzijde of een paar woorden had overgeslagen.

Personages

In dit boek draaide het natuurlijk heel erg om Dawn. Hoewel we Dawn hebben leren kennen in deel één, leer je haar in dit boek pas echt kennen. Ik vond haar zo leuke en grappige meid maar ik vond haar daarnaast ook ontzettend sterk. Je kon met haar meevoelen en meeleven, ook al had je zelf nog nooit zoiets meegemaakt.

Spencer Cosgrove kwam op de flap over als een ware vrouwenverslinder. Dit kwam echter in het boek helemaal niet naar voren. Hij was eerder een ontzettende grappige jongen dan een vrouwenverslinder. Daarnaast stond hij echt altijd voor zijn vrienden klaar.

Slot

Net zoals deel één, eindigt deel twee ook met een gesloten einde. En daar ben ik ontzettend blij mee. Het was een mooi en fijn einde waarbij ik alleen maar kon glimlachen.

---

Auteur: Mona Kasten

Uitgeverij: Boekerij

Genre: Roman

Gepubliceerd: 9 juni 2020

Bladzijdes: 396

Rating:

Ik geef dit boek 4 hartjes omdat het een heel fijn verhaal is vol liefde, verdriet, drama en vriendschap. Maar ik af en toe een beetje een omschrijving miste van de omgeving of van een handeling die werd gedaan.