Ongedierte dat niet bevriest – Annet Zaagsma

Tekst achterflap: Er groeit geen mos op de gedichten in deze bundel. Annet Zaagsma is een dichter die iets te vertellen heeft. Haar werk wordt omschreven als diepgaand, kleurrijk en origineel. Dit is poëzie voor wie niet bang is voor wat scherpe randjes en met elk gedicht opnieuw verrast wil worden.

De lezer gaat mee op reis van het donker naar het licht, in gedichten waarin het vaak letterlijk en figuurlijk gaat over bewegen en stilstaan. Het gedichten schrijven zelf is ook een belangrijk thema. De experimentele stijl, het spel met taal en een talent voor het vinden van woorden die op zichzelf al tot de verbeelding spreken, maken Annet Zaagsma’s tweede bundel ‘Ongedierte dat niet bevriest’ tot een verzameling pakkende poëzie

Ongedierte dat niet bevriest recensie

Ik ga even eerlijk zijn. Ik ben een poëzie maagd. Nog nooit van mijn leven heb ik iets van een gedichtenbundel /poëzieboek in mijn huis gehad. Ja ik heb wel eens een of twee gedichten gelezen in de bundels die mijn vrienden in hun bezit hebben, maar dat is het ook. Toen uitgeverij Palmslag mij vroeg of ik deze poëziebundel wou recenseren, zij ik gelijk ja. Want het werd maar eens tijd dat ik mij in die oh zo mooie poëzie wereld ging bevinden….

Wat vond ik ervan?

Een vriendin van mij (Michelle van der Zweep) zei ooit eens tegen mij ‘Poetry is the kind of written art that’s supposed to make you feel something.’ En het is helemaal waar wat ze zegt. Want ik voelde zoveel verschillende dingen terwijl ik deze gedichten aan het verscheuren was. De schrijfster Annet Zaagsma heeft echt een magisch talent als het gaat om gedichten schrijven. Ze weet goed hoe ze op de juiste manier met woorden kan spelen, hoe ze de woorden kleur kan geven en hoe ze je daarmee kan betoveren. Ik moest in het begin erg wennen aan haar stijl, maar zodra ik er aan gewend was ging ik als een speer door alle gedichten heen. Sommige gedichten raakte me tot diep op het bot, andere maakte mij vrolijk en weer andere maakte mij juist weer hartstikke droevig. Sommige gedichten begonnen met hele goeie openingszinnen, andere hadden juist weer een diepzinnige kern. Maar van sommige gedichten snapte ik ook geen snars van. Ik vond ze moeilijk te doorgronden en kon de diepere betekenis er niet achter vinden. Hoewel ik rechten studeer en dat over het algemeen al een moeilijke taal is, vond ik dit toch nog een tikkeltje lastiger.

De gedichtenbundel snijdt verschillende thema’s aan. Van de nacht, naar het licht en ga zo maar door. Dit maakte de bundel erg veelzijdig. Het ene thema sprak mij dan ook meer aan dan het andere thema. Mijn favorieten gedichten zijn: Zien in de duisternis en Droomscenario.


Ik geef dit keer geen sterren. Dit is puur en alleen omdat ik vind dat het echt per smaak afhankelijk is of je deze bundel leuk vindt of niet. Persoonlijk heb ik erg genoten van deze gedichtenbundel en zal ik hem ook aanraden om hem te lezen!

Auteur: Annet Zaagsma

Uitgeverij: Palmslag

Genre: Poëzie

Gepubliceerd: 2020

Bladzijdes: 64

Plaats een reactie